Τα πρώτα χαλιά δημιουργήθηκαν για να προστατέψουν από τις ανώμαλες καιρικές συνθήκες και το κρύο.Μάλιστα λέγεται ότι το δέρμα του ελαφιού τους έδωσε την ιδέα της κατασκευής του χαλιού με πέλος το οποίο είναι παραπλήσιο της ελληνικής παραδοσιακής φλοκάτης. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των χαλιών είναι μαλλί καμήλας, προβάτου και γίδας. Ήταν γνωστά από παλιά χωρίς όμως υπάρχουν αναφορές σε βιβλιογραφίες.

Ωστόσο από τις ανασκαφές στην Αίγυπτο βρέθηκαν υφάσματα με πέλος που χρησιμοποιούσαν από την εποχή των Φαραώ. Μια από τις αναφορές για την ύπαρξη των χαλιών γίνεται στην τραγωδία του Αισχύλου «Αγαμέμνων», όπου ο Αγαμέμνονας αρνείται να βαδίσει πάνω στα εξαίσια χαλιά που η Κλυταιμνήστρα έχει στρώσει για να τιμήσει την επιστροφή του λέγοντας ότι είναι προορισμένα για θεούς και όχι για Βασιλείς. Στο μουσείο Ερμιτάζ στο Λένιγκραντ υπάρχει ένα χαλί του 5ου αιώνα διαστάσεων 1,83mX2,00m το οποίο βρήκε ο αρχαιολόγος Ρουτένκο στη Νότια Σιβηρία το 1947 - 1949 σε ανασκαφές στον τάφο του πρίγκιπα Αλτάι, το οποίο μάλιστα ήταν ολόμαλλο.

Τα πρώτα σε ποσότητα χειροποίητα με κόμβους χαλιά ήρθαν τον 16ο και 17ο αιώνα από Ιταλούς εμπόρους, τα οποία είχαν εξωτικά σχέδια και ήταν αρκετά ακριβά. Στην συνέχεια πολλοί ζωγράφοι πάντρεψαν την φύση με διάφορα ζώα. Πολλά από τα χαλιά αυτά βρίσκονται σε μουσεία της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι Ιταλοί έμποροι εμπορεύονταν τα χαλιά τους σε όλη την Ευρώπη κατά τον 18ο αιώνα.

Τα μικρά ανατολίτικα χαλιά εισάγονταν στην Ευρώπη ενώ τα πιο φίνα χαλιά κατασκευάζονταν στην Περσία, η οποία ήταν πλούσια σε αρχιτεκτονική, φαντασία και ιστορία.

Σήμερα η αύξηση της παραγωγής χαλιών τα έχει κάνει προσιτά στο ευρύτερο κοινό που απολαμβάνει πλέον την πολυτέλεια και την ζεστασιά που προσφέρουν.